روایتی عاشقانه در کشمکش وقایع تاریخی

خبرگزاری میزان- تلویزیون در ماه مبارک رمضان امسال در اقدامی جدید و خلاف عادت، یک مجموعه در قالب ملودرام تاریخی را پخش می‌کند. این سریال با عنوان «از یاد‌ها رفته» به کارگردانی بهرام بهرامیان هر شب روی آنتن شبکه یک سیما می‌رود که طی ۲۵ قسمت، داستانی پرکشمکش و در تلاقی عشق، جامعه و سیاست را نمایش می‌دهد؛ بنابراین پخش آن پس از ماه رمضان نیز ادامه خواهد داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری میزان به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سیما؛ «از یاد‌ها رفته» تصویری متفاوت از جامعه ایران در دوره پهلوی اول و حوالی سال ۱۳۲۰ شمسی در تهران را نمایش می‌دهد. ملودرامی که در بستر آن بسیاری از وقایع سیاسی و اجتماعی آن دوره از تاریخ ایران روایت می‌شود. مسائلی مثل کشف حجاب، خشونت‌های پهلوی اول علیه مردم و به ویژه جنایت در مسجد گوهرشاد، کشت و قاچاق مواد مخدر در آن دوره، عملکرد نشریات و روشنفکران و ... بازنمایی می‌شود.

یکی از دلایل تولید این نوع سریال ها، اهمیت تاریخ است. آگاهی تاریخی از الزامات بصیرت و دانش اجتماعی و فرهنگی است. مردم و جوامعی که شناخت بیشتر، دقیقتر و عمیق تری از گذشته کشور خود داشته باشند، کمتر اسیر تندباد‌ها می‌شوند و آسیب نمی‌بینند. به همین دلیل هم طی سال‌های اخیر، برخی از شبکه‌های ماهواره‌ای و همچنین جریان‌های سیاسی در پی تحریف گذشته و به عبارتی، تاریخ سازی هستند. این مسائل، توجه رسانه ملی به آثار تاریخی را افزون‌تر می‌کند. هر چند که صداوسیما اهتمام ویژه‌ای به ساخت و پخش فیلم‌ها و مجموعه‌های مستند تاریخی دارد، اما تجربه نشان داده که عامه مردم با سریال بیش از هر قالب رسانه‌ای و تلویزیونی دیگری ارتباط برقرار می‌کنند. تجربه نیز نشان می‌دهد که سریال‌های تاریخی، پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون بوده اند؛ از «سربداران» و «هزار دستان» گرفته تا «کیف انگلیسی» و ....

اما اهمیت «از یاد‌ها رفته» این است به اصلی‌ترین مسئله در هر اثر تاریخی، یعنی «هویت» توجه کرده است. مضمونی که پرداختن به آن در یک اثر دراماتیک مثل سریال تلویزیونی، دشوار و پیچیده به نظر می‌رسد. چرا که هویت یک مفهوم انتزاعی است و مثل برخی دیگر از موضوعات اجتماعی و فرهنگی، مثل فقر، استبداد، استعمار و ... نمی‌توان به سادگی آن را به قصه و نمایش تبدیل کرد. اما در این سریال، در قالب یک دختر از فرنگ برگشته که در جامعه آن روزگار ایران با چالش‌ها و بحران‌های عجیبی مواجه می‌شود، این مضمون به درام تبدیل شده است. این تکاپو در واقع نمادی از هویت یابی مردم ایران از گذشته تا به حال است. زمانه‌ای که در این سریال به تصویر کشیده شده، دوره خاصی در تاریخ معاصر ایران است. دوره‌ای که می‌توان آن را اوج گیری تضاد و تقابل بین سنت و مدرنسیم دانست. جامعه‌ای با بافت و ساختار سنتی و مذهبی که ناگهان با هجمه غرب زدگی و مدرنیته، آن هم به شکلی سطحی و تحمیلی مواجه می‌شود. در این میان، جوانان تحصیل کرده بیش از دیگران با بحران هویت درگیری پیدا می‌کنند.

یکی از ویژگی‌های مثبت «از یاد‌ها رفته» پرهیز از پرداخت مستقیم و شعاری به مضمون محوری سریال، یعنی هویت است. کارکرد اصلی ملودرام، به دست آوردن رگ خواب مخاطب از طریق برانگیختن احساسات است؛ کاری که به درستی در این سریال هم اتفاق می‌افتد. برخلاف بسیاری از سریال‌های تاریخی با موضوع عصر معاصر که مستقیم به تنش‌ها و تعارضات میان حکومت و طبقه حاکم با مخالفان سیاسی می‌پردازند، این بار با سریالی مواجه هستیم که به دل مردم و طبقات مختلف رفته است. به این ترتیب، به جای بازگویی مطالب بسیار تکرار شده، شرایطی فراهم شده تا از طریق آن، خود مخاطب با دیدن برخورد جریان‌های مختلف و وضع و حال مردم آن روزگار به کنه قضیه پی ببرد. این برخورد‌ها نیز در یک درام متشکل از روابط در هم تنیده و پیچیده شخصیت‌ها طراحی شده است. شخصیت‌هایی که هر کدام، نماینده طیفی از جامعه آن وقت ایران هستند. به این‌ها اضافه کنید ضرباهنگ مناسب و متعادل سریال و همچنین فضاسازی‌های شکیل آن را که چشم مخاطب را نوازش می‌دهند. در سیر این درام، به طور دائم، اتفاقات غافلگیر کننده‌ای رخ می‌دهند. طوری که مخاطب در پایان هر قسمت، کنجکاو است تا قسمت بعد را دنبال کند. یکی دیگر از جذابیت‌هایی که در قسمت اول «از یاد رفته ها» بروز یافت، نشانه شناسی دوره و زمانه‌ای است که داستان در آن اتفاق می‌افتد. یعنی در این سریال می‌توان نوع زندگی، شرایط اجتماعی، نحوه لباس پوشیدن، تیپ‌های مختلف اجتماعی مثل کلاه مخملی ها، روشنفکر‌های از فرنگ برگشته، خاندان سلطنت و ... را به تماشا نشست.

حضور بازیگرانی از نسل‌های مختلف به جذابیت ویترین «از یاد‌ها رفته» نیز کمک کرده است. از بازیگران جوانی، چون هلیا امامی، علیرام نورایی، پوریا پورسرخ، ترلان پروانه، مهدی سلوکی و مائده طهماسبی، تا بازیگران مطرح و باسابقه ای، چون بیتا فرهی، حسین پاکدل، حسین یاری، همایون ارشادی، مهدی فقیه، سیامک اطلسی، جهانبخش سلطانی، سیما تیرانداز، سعید راد، حبیب دهقان نسب و ...، اما از غافلگیری‌های این سریال در بخش بازیگری می‌توان به نقش آفرینی رضا یزدانی، خواننده مشهور به عنوان یکی از بازیگران اصلی اشاره کرد.

انتهای پیام/

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: سریال تلویزیونی از یادها رفته سیما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۳۸۰۳۷۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تماشای یک منظومه عاشقانه و انسانی در تهران/ چرا کارگردان شدم؟

پیمان خازنی آهنگساز و نوازنده موسیقی ایرانی که این روزها پروژه موسیقایی نمایشی «مجنون آن لیلی» به نویسندگی محمود توسلیان را در تالار حافظ به صحنه برده اسن در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درباره انگیزه های خود برای به صحنه بردن این اثر که به نوعی چندمین تجربه او در حوزه تلفیق موسیقی و نمایش محسوب می شود، توضیح داد: زبان و ادبیات فارسی غنی‌ترین ثروت ما ایرانیان است و پرداختن به متون کهن فارسی، یک مراجعه درست در راستای ساختن دنیای جدید برای اقوام ایرانی محسوب می‌شود. در این راستا منظومه «لیلی و مجنون» حکیم نظامی گنجوی به قدری غنی است که به جرات می‌توان آن را بزرگ‌ترین منظومه عاشقانه در ادبیات جهان دانست.

وی افزود: از زمانی که با این شاهکار آشنا شدم هربار که به سراغش می‌روم، ظرفیت تازه‌ای در آن پیدا کرده و تشویق می‌شوم از زاویه‌ای دیگر به آن بپردازم. «لیلی و مجنون» هنوز برای من تمام نشده است. پرداختن به چنین آثاری کار دشواری است؛ چراکه بیش از هر چیز در این زمینه باید برداشت درستی از مخاطب داشت و این مهم به راحتی میسر نیست.

این آهنگساز بیان کرد: شناخت جهان شاعر و مطابقت آن با سلایق متعدد مخاطب امروزی از طرفی و بازنویسی اثر به زبان امروز از سوی دیگر کار سختی است. رسیدن به این مرحله تازه بنا نهادن سنگ اول است. پس از آن باید به سراغ موسیقی رفت. موسیقی ایرانی ظرفیت‌های فراوانی دارد و همراه ساختن آن با گستره وسیع شهر ایرانی نیازمند دقت بالایی است. البته با توجه به اهمیت آشنایی کارگردان با ظرافت موسیقی ایرانی، خودم کارگردانی نمایش را برعهده گرفتم که امیدوارم در این کار بتوانم اندازه‌ها را رعایت کنم. البته آثار پرفروش معمولا جنبه ادبی و فرهنگی را به ناچار قربانی گیشه می‌کنند اما ما در «مجنون آن لیلی» به دنبال دوسر برد هستیم.

خازنی در بخش دیگری از صحبت های خود تصریح کرد: «مجنون آن لیلی» پر از رنگ و لایه‌های درونی و بیرونی است. به عبارتی درونش فلسفی و بیرونش عاشقانه است و نمایشنامه این ابزار را در اختیارم گذاشت تا لایه‌ها برای سطوح مختلف سنی و فکری جاگذاری شود. طراحی لباس و طراحی نور نیز ۲ رکن مهم صحنه‌اند. با این ابزار تلاش کردم که رویا تولید کنم

وی در پایان اظهار کرد: البته من این کارها را یک رشته منظم می‌بینم؛ این رشته تالیف که توسط یک آهنگساز کارگردانی می‌شود، به زودی حضور آهنگسازان جوان را در پی خواهد داشت. ضمن اینکه معتقدم آهنگسازی به دلیل انتزاعی بودن از کارگردانی دشواری‌های بیشتری دارد و امیدوارم علاقه‌مندان به این موضوع توجه بیشتری داشته باشند.

پروژه موسیقایی نمایشی «مجنونِ آن لیلی» به نویسندگی محمود توسلیان، آهنگسازی طراحی و کارگردانی پیمان خازنی، تهیه کنندگی ساسان سالور و حمیدرضا علی نژاد، روایت رشید کاکاوند، خوانندگی هادی فیض آبادی (با همراهی زهره فیروزی و امید نصری) و بازی عمار تفتی، زهره فیروزی، ملیکا شهاب، رز ایزدی، سپیده موسوی، علی تیمور فامیان، آتنا قرایی، سیما نوروزیان روزهای چهارشنبه، پنجشنبه و جمعه ساعت های 18:30 و 21 در تالار حافظ تهران میزبان مخاطبان است.

کد خبر 6096120 علیرضا سعیدی